Tym, co wyróżnia obecnie wędkarstwo muchowe od innych metod połowu, wcale nie jest przynęta skonstruowana z sierści, piór, nici - dziś na końcu muchówek dyndają tak dziwaczne wabiki, że tylko cudowny konserwatyzm środowiska pozwala je wciąż określać mianem muszek.

Choć w muszkarstwie, jak w żadnej innej technice, istotna jest harmonia i pełne zgranie wszystkich elementów - od charakteru człowieka, przez rybie obyczaje, po węzeł palomar - to tym, co je wyróżnia naprawdę, jest sznur.

Linka jest podstawą - to ona wynosi muszkę w przypuszczalne stanowisku ryby, to ona pozwala w odpowiedni i specyficzny sposób ją prezentować, to od niej bezpośrednio zależy technika łowienia na muchę, jaką wybieramy. Często właśnie od sznura zależy, na jakie ryby będziemy polować.

No więc, od początku - bo to każdy wiedzieć powinien... Sznur, od jakiego wielu z nas zaczynało: DT5F...

• DT - pierwsze litery oznaczają kształt linki. W tym przypadku Double Taper, czyli Dwustronnie Zbieżna (dawniej używało się słowa "koniczna")
  
• 5 - ta liczba określa wagę pierwszych 30 stóp linki, czyli odcinka, jaki najczęściej jest odwijany z kołowrotka. 9,15 m, to dobry rzut. Jest to liczba klasy AFTM, oznaczana niekiedy na kijach symbolem #, wspólna dla wszystkich producentów.

• F - to litera oznaczająca stopień tonięcia linki.

Istnieją trzy podstawowe kształty linek:

Sznur L ma jednakowy przekrój na całej długości i jest najtańszy.
Sznur DT ma z obu stron ścieniające się końcówki, co pozwala na precyzyjne rzuty i prawidłową prezentację najmniejszych nawet much. Nie daje się nią jednak wykonać bardzo dalekich rzutów.
Aby muszkę podać dalej wymyślono sznur WF, w którym dwustronnie koniczne jest pierwsze 9 m linki, zaś reszta jest cienkim, równomiernym cylindrem.
Do jeszcze dłuższych rzutów przeznaczone są sznury BBT (Bass Bulk Taper) o odcinku zbieżnym dwustronnie krótszym od 9 m.
Warto jeszcze wspomnieć o bardzo krótkiem, 30 stopowej, jednostronnie konicznej lince ST (Shooting Taper), którą grubszym końcem przywiązuje się bezpośrednio do muchowego podkładu dobrej klasy i która służy do bardzo dalekich rzutów.

Trzecią kategorią wyróżniającą sznury jest stopień ich zatapiania. Pozornie nie ma tu nic skomplikowanego. F - to Floating, czyli linka pływająca, S - to Sinking, czyli sznur tonący. No i linka I - Intermediate, czyli sznur pośredni, ani pływający, ani tonący. Ale ta prostota to pozór - ale o tym już w następnym odcinku >> "Sznur w praktyce".